امسال نیز ماراتن کیش همچون بسیاری از رویدادهای بزرگ کشور با شور و هیجان آغاز شد و با برخی حاشیهها به پایان رسید.
به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، چند تصویر از شرکتکنندگان با پوشش خارج از عرف کافی بود تا بخش مهمی از فضای مجازی و برخی رسانهها از اصل رویداد فاصله بگیرند و بار دیگر بحث ظاهر بر واقعیت غلبه کند.
اما پرسش مهم این است: آیا در میان این هیاهوی سطحی، کسی به آنچه واقعاً در کیش اتفاق افتاد؛ نگاهی کرد؟
کیش؛ برنده اصلی یک رویداد ورزشی بزرگ
ماراتن کیش فقط یک مسابقه دویدن نیست؛ یک سرمایهگذاری اجتماعی و اقتصادی است.هزاران شرکتکننده و گردشگر به جای برگزیدن سفر خارجی و خرج کردن در دیار فرنگ از سراسر کشور وارد کیش شدند. هتلها پر شدند، پروازها افزایش یافت، کسبوکارهای محلی نفس تازه کردند و رستورانها، تاکسیها و مراکز خرید رونق گرفتند.
در کشوری که هر ریال گردشگری ارزش دارد، چنین رویدادهایی نه یک انتخاب، بلکه یک ضرورت اقتصادی هستند.
چیزی فراتر از اقتصاد: نشاط اجتماعی
در روز ماراتن، کیش تنها میزبان یک رویداد ورزشی نبود؛ میزبان خندهها، هیجانها و انرژی مثبت بود. ورزش، برخلاف بسیاری از حوزههای اجتماعی، نقطه مشترک همه انسانهاست. مرد و زن، جوان و مسن، مذهبی و غیرمذهبی با پوششهای متفاوت، در یک مسیر کنار هم دویدند. این تصویر، هرقدر هم برای برخی ناخوشایند باشد، حقیقت جامعه امروز ایران است؛ جامعهای متنوع که تنها در سایه احترام متقابل میتواند نفس بکشد.
چرا به جای حاشیه، به اصل موضوع توجه نمیکنیم؟
سالهاست که بسیاری از رویدادهای ورزشی ما قربانی «حاشیهتراشی» میشوند. اینبار نیز همان اتفاق افتاد: چند تصویر بیشتر از هزاران قدمی که در مسیر توسعه برداشته شد دیده شد؛ در حالی که موضوع اصلی جای دیگری بود. ماراتن کیش بهجای آنکه فرصتی برای تمرین اتحاد و همدلی، تحلیل مثبت، توسعهمحور و امیدآفرین باشد، برای برخی به صحنه جدلهای فرهنگی تبدیل شد اما واقعیت این است: هیچ کشوری با تمرکز بر ظاهر افراد توسعه پیدا نکرده است. کشورها با رویدادسازی، گردشگری، نشاط اجتماعی، زیرساختسازی و احترام به تنوع فرهنگی رشد میکنند.
پوشش؛ مسألهای که بزرگنمایی شد
منکر اهمیت رعایت قوانین فرهنگی نیستیم. اما تبدیل پوشش چند شرکتکننده به مسئله اصلی یک رویداد عظیم، نه منطقی است و نه به سود جامعه.
در همان روزهایی که کشور جنگ ۱۲ روزه را پشت سر گذاشت، همه مردم با هر نوع پوشش و نگرش در کنار هم ایستادند. این یعنی وفاداری و عشق به وطن به ظاهر افراد محدود نیست. هرکس که برای ورزش، سلامت و نشاط وارد میدان میشود، بخشی از پیکره اجتماعی ایران است.
ماراتن؛ تمرین اتحاد
ورزش در سراسر جهان، نماد اتحاد و همبستگی است. ماراتن کیش نیز دقیقاً چنین نقشی داشت. صدها نفر در یک مسیر مشترک دویدند؛ نه برای رقابت با یکدیگر، بلکه برای رقابت با خودشان. این صحنهها باید مورد توجه قرار گیرد؛ نه اختلافافکنی و حاشیهسازی.
کیش باید مسیر خود را ادامه دهد
کیش امروز در مسیر تبدیل شدن به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری ورزشی منطقه است؛ مسیر درست، همان مسیر توسعه است، نه انحراف به حاشیهها.
این جزیره ظرفیت آن را دارد که میزبان دهها رویداد بینالمللی باشد؛ رویدادهایی که هم به اقتصاد کشور کمک میکنند و هم به روح جامعه. اما تنها زمانی موفق خواهد شد که هم رسانهها و هم مردم یاد بگیرند بین اصل و حاشیه تفاوت بگذارند.
سخن آخر
ماراتن کیش، اگرچه با حاشیههایی همراه شد، اما واقعیت این است که برنده اصلی این رویداد، کیش و مردم ایران بودند.جامعهای که راه توسعه را میدود، نباید در پیچوخم حاشیهها متوقف شود.اگر قرار است پیشرفت کنیم، باید یاد بگیریم که هر رویداد بزرگ نه محل داوری پوشش افراد، بلکه محلی برای تقویت اقتصاد، نشاط اجتماعی، گفتگو و همدلی ملی است.
کیش بار دیگر نشان داد که میتواند؛ حالا نوبت ماست که در کنار آن بایستیم، نه مقابل آن.
- منبع خبر : آرش طباطبایی
