به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، قهرمانی اینترمیامی در لیگ فوتبال آمریکا شبی را رقم زد که در نگاه اول یک جشن معمولی بهنظر میرسید، اما در عمق خود لحظهای بود که سالها پیش میان لیونل مسی و دیوید بکام پیشنویس شده بود. درست همان لحظهای که قهرمانی قطعی شد، بکام با نگاهی آرام و پرمعنا به سمت مسی قدم برداشت؛ نگاهی که پیش از هر حرفی، یک وعده قدیمی را زنده میکرد. نگاه کوتاه، شیطنتآمیز و آرامی که میگفت رویا درست همانطور که تصور کرده بودیم اتفاق افتاد.
وقتی مسی در ژوئن ۲۰۲۳ پیراهن صورتی اینترمیامی را بر تن کرد، بسیاری دنیا را تنها در گلها، هیاهوی رسانهای و فروش بیسابقه پیراهنها میدیدند، اما بکام افق دیگری را در ذهن داشت؛ شبی که مسی جام قهرمانی را بالای سر ببرد. در همان جلسات اولیه میشد تصور کرد این دو نفر بارها این لحظه را مرور کردهاند و با اطمینان آرامی گفتهاند میشود این مسیر را ساخت، فقط باید صبور بود.
راه اما ساده نبود. مسی قدم به باشگاهی گذاشت که هنوز در حال پیدا کردن هویت خود بود و بکام به خوبی میدانست برای رسیدن به نقطه اوج باید ساختاری دقیق پیرامون او شکل بگیرد. کمی بعد، بوسکتس آمد، سپس جوردی آلبا و در ادامه لوییس سوارز تا دوباره حلقه فوتبالیِ سالهای درخشان بارسلونا کنار مسی شکل بگیرد. رختکن اینترمیامی تبدیل شد به ترکیبی از رفاقت، تجربه و ذهنهای فوتبالی که تنها یک هدف مشترک را دنبال میکردند.
سرانجام، این مسیر مشترک به ثمر نشست. دیداری که شب گذشته میان مسی، بوسکتس و آلبا رقم خورد، بیش از هر چیز نمایانگر این بود که این قهرمانی حاصل خریدهای پرزرقوبرق نبود، بلکه نتیجه برنامهریزی، اعتماد و هماهنگی بود. بکام ایده را کاشت و مسی با رهبری آرام خود آن را شکوفا کرد تا باشگاهی که روزی درگیر بحران بود، اکنون در قله لیگ آمریکا ایستاده باشد.
به همین دلیل، آن نگاه کوتاه بکام پیش از آغوش گرم و هجوم دوربینها ارزشمندترین تصویر شب بود؛ نگاهی که انگار میگفت دیدی گفتم این لحظه را میسازیم. اشارهای ساده، اما عمیق میان دو نفری که از روز اول به رویایی مشترک ایمان داشتند و حالا تحقق آن را مقابل چشم میلیونها نفر جشن میگرفتند.
- نویسنده : وحید فغانی
